Ασφάλιση είναι να σβήσεις δάκρυα και πόνο, όχι την αποζημίωση…
Όταν οι ασφαλιστές πουλάνε ασφάλειες ζωής και υγείας το μόνο επιχείρημα που έχουν είναι ότι με την ασφάλιση οι άνθρωποι μπορούν να «σβήσουν» (όχι πάντα) τον πόνο της αρρώστιας πληρώνοντας γιατρούς να τους κάνουν καλά. Αυτή η ελπίδα είναι το μεγαλύτερο ΚΙΝΗΤΡΟ για ασφάλιση. Η αποζημίωση ως αναπλήρωση ζημίας είναι η δικαίωση του ασφαλιστή. Τα χρήματα της αποζημίωσης είναι για να πληρωθούν γιατροί και νοσοκομεία, για να πάρει παράταση ζωής κάποιος, για να μη «φορτώσει» προβλήματα σε αγαπημένα του πρόσωπα. Για το τι σημαίνει αυτό κάποια ορφανά και χήρες το ένοιωσαν στο πετσί τους όταν έχασαν αγαπημένους και «τρόμαξαν» μέχρι να ξεπληρώσουν έξοδα νοσηλείας. Πολλοί έγειραν στο πλάι δακρυσμένοι κοιτάζοντας τον τοίχο σε θαλάμους νοσοκομείων όταν το ατύχημα ή αρρώστια τους «τσάκισε» στα δύο τη ζωή… Τι να πρωτοσκεφθείς εκείνες τις ώρες που το ρολόι είναι κολλημένο μπρος στο χειρουργείο,; Τι να πρωτοβάλεις προτεραιότητα; Τα χειρουργικά; Τα νοσοκομειακά; Τα έξοδα σπιτιού; Τα φροντιστήρια; Τα σχολεία; Τα δάνεια; Το φαγητό; Την εφορία; Τα επόμενα;
Είναι τότε που η αποζημίωση του ασφαλιστή είναι το «μάννα» εξ ουρανού. Τότε οι όροι του συμβολαίου γίνονται πρωτεύοντες. Τότε δε χωράνε «εξαιρέσεις». Τότε ο ασφαλιστής είναι άγγελος, δεν είναι «κολλιτσίδας» και «τσιμπούρι»…Τότε όλα κρέμονται στο «τι καλύπτει» η ασφάλεια…
Μέχρι εδώ όλα καλά και έτσι πρέπει να γίνεται και είναι πολλοί αυτοί οι άγγελοι – ασφαλιστές που στηρίζουν ανθρώπους, οικογένειες, σπίτια. Έχουν πολλά να διηγηθούν πολλά…