Οι κίνδυνοι που απειλούν μια σύγχρονη επιχείρηση είναι πολλοί και διαφορετικοί. Υπάρχουν κίνδυνοι που έχουν σχέση με τις εγκαταστάσεις της και τα περιουσιακά της στοιχεία,  κίνδυνοι που έχουν σχέση με τα οχήματα κάθε μορφής (επιβατικά, φορτηγά, μηχανήματα έργου κ.λπ.) που ανήκουν στην επιχείρηση, κίνδυνοι που έχουν σχέση με τους εργαζόμενους στην επιχείρηση, αλλά οι πιο σύγχρονοι κίνδυνοι για μια επιχείρηση είναι οι κίνδυνοι αστικής ευθύνης προς τρίτους. Οι κίνδυνοι αυτοί χωρίζονται επίσης σε αρκετές κατηγορίες, όπως κίνδυνοι αστικής ευθύνης χώρου λειτουργίας, κίνδυνοι αστικής ευθύνης προϊόντος, κίνδυνοι περιβαλλοντικής αστικής ευθύνης, κίνδυνοι επαγγελματικής αστικής ευθύνης, κίνδυνοι εργοδοτικής ευθύνης κ.λπ.

Μία από τις πιο άγνωστες κατηγορίες, που έχουν όμως πολύ μεγάλη ζήτηση τα τελευταία χρόνια, είναι οι κίνδυνοι αστικής ευθύνης μελών διοίκησης και στελεχών μιας επιχείρησης, τα λεγόμενα συμβόλαια D&O. Έχουν αλλάξει γενικότερα οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, στο πλαίσιο των οποίων αναπτύσσεται η επιχειρηματικότητα και πολλοί, πλέον, που θεωρούν ότι έχουν βλαφθεί από τις αποφάσεις μιας επιχείρησης, αναζητούν την αποκατάστασή τους και την αποζημίωσή τους.

Εύρος καλύψεων και «τρίτοι»

Τι καλύπτεται με τα συμβόλαιο αυτό; Σε όλες τις επιχειρήσεις τα μέλη των διοικητικών τους συμβουλίων, αλλά κυρίως τα διευθυντικά τους στελέχη, λαμβάνουν καθημερινά αποφάσεις που έχουν σχέση με τη λειτουργία της επιχείρησης. Οι αποφάσεις αυτές, που κατά τεκμήριο λαμβάνονται για την πρόοδο των εργασιών της επιχείρησης και για την προάσπιση των συμφερόντων της, πολλές φορές μπορεί να θίγουν κάθε μορφής τρίτους, οι οποίοι, αν θεωρήσουν ότι βλάπτονται εξαιτίας των αποφάσεων αυτών, μπορούν να στραφούν κατά της επιχείρησης ή και κατά των ίδιων των στελεχών της.

Ποιοι μπορεί να είναι αυτοί οι τρίτοι; Οποιοσδήποτε έχει σχέση με την επιχείρηση, όπως πελάτες, προμηθευτές, εργαζόμενοι, γείτονες, ακόμα και μέτοχοι της επιχείρησης που δεν εκπροσωπούνται στο διοικητικό συμβούλιο. Βέβαια, η κάλυψη αυτή είναι κάλυψη αστικής ευθύνης και συνεπώς, για την οποιαδήποτε αποζημίωση, δεν αρκεί να εκδηλωθεί η απαίτηση ούτε να επιβεβαιωθεί απλώς ότι ελήφθη η συγκεκριμένη απόφαση. Πρέπει να υπάρξει δικαστική απόφαση περί της βλάβης που υπέστη ο τρίτος και του ύψους της αποζημίωσης, την οποία πρέπει να λάβει από την επιχείρηση.

Άλλωστε, ο κάθε τρίτος δεν στρέφεται κατά της ασφαλιστικής εταιρείας με την οποία η επιχείρηση έχει συνάψει ένα τέτοιο συμβόλαιο, αλλά κατά της ίδιας της επιχείρησης ή κατά του στελέχους που έλαβε τη συγκεκριμένη απόφαση. Ο λόγος είναι απλός, ο τρίτος δεν μπορεί να γνωρίζει ούτε αν η επιχείρηση έχει ένα τέτοιο συμβόλαιο ούτε μέχρι ποιο ποσό είναι ασφαλισμένη ούτε τους
όρους του συμβολαίου και, σε κάθε περίπτωση, δεν γνωρίζει αν η απαίτησή του εμπίπτει ή όχι στους καλυπτόμενους από το συμβόλαιο κινδύνους.

Ζημιογόνο συμβάν και αναγγελία

Τα συμβόλαια αυτά έχουν αρκετές ιδιαιτερότητες και θεωρούνται γενικώς «δύσκολα» συμβόλαια. Μία από τις ιδιαιτερότητές τους είναι ο χρόνος και η υποχρέωση αναγγελίας μιας ζημιάς. Καταρχήν, η ασφαλισμένη επιχείρηση πρέπει να αναγγείλει στην ασφαλιστική της εταιρεία κάθε απαίτηση που στρέφεται εναντίον της ή εναντίον των στελεχών της, για πράξεις ή παραλείψεις τους, σε σχέση βέβαια με τις δραστηριότητες της επιχείρησης. Η αναγγελία αυτή πρέπει να γίνει άμεσα, όχι μόνο αν δεχθεί η επιχείρηση κάποια αγωγή αποζημίωσης, αλλά ακόμα και αν λάβει ένα απλό εξώδικο ή έχει ενδείξεις για κάποια απαίτηση τρίτου.

Στη συνέχεια, τίθεται το ερώτημα ποια ασφαλιστική εταιρεία εμπλέκεται και (πιθανώς πρέπει στο μέλλον να καταβάλει αποζημίωση), αυτή που είχε ασφαλισμένη την επιχείρηση κατά τη χρονική στιγμή της «άδικης πράξης», αυτή που είχε ασφαλισμένη την επιχείρηση όταν έλαβε την αγωγή ή το εξώδικο ή αυτή που είχε ασφαλισμένη την επιχείρηση τη στιγμή που εκδόθηκε η απόφαση για καταβολή αποζημίωσης; Τα συμβόλαια αυτά έχουν σχεδιασθεί - κατά κανόνα - πάνω στη βασική έννοια της αναγγελίας.

Δηλαδή, αφενός η επιχείρηση πρέπει να αναγγείλει αμέσως στην ασφαλιστική εταιρεία οποιαδήποτε απαίτηση, με οποιαδήποτε μορφή έρθει σε γνώση της, αφετέρου η ασφαλιστική εταιρεία που φέρει τον κίνδυνο, είναι η ασφαλιστική εταιρεία που ασφαλίζει την επιχείρηση τη χρονική στιγμή που η επιχείρηση λαμβάνει γνώση της απαίτησης του τρίτου και συνεπώς τη χρονική στιγμή της αναγγελίας προς την ασφαλιστική επιχείρηση, αφού η αναγγελία πρέπει
να γίνει άμεσα.

Για όλους αυτούς τους λόγους είναι προτιμότερο η κάθε επιχείρηση να έχει σταθερή ασφαλιστική εταιρεία ως προς το συμβόλαιο αυτό για πολλά χρόνια, ώστε να μην μπερδεύονται τα θέματα των
ημερομηνιών της «άδικης πράξης», της κοινοποίησης της απαίτησης, της αναγγελίας στην ασφαλιστική εταιρεία και της δικαστικής απόφασης.

Εξωδικαστικοί συμβιβασμοί

Αν, σύμφωνα με το ιστορικό και τα στοιχεία της κάθε υπόθεσης, η ασφαλιστική εταιρεία κρίνει ότι ο τρίτος που στρέφεται κατά της επιχείρησης έχει σημαντικές πιθανότητες να κερδίσει την υπόθεση στο δικαστήριο, τότε η συνηθέστερη διαδρομή είναι ο εξωδικαστικός συμβιβασμός. Δεν συμφέρει ούτε την ασφαλιστική εταιρεία να ρισκάρει μια δικαστική απόφαση, που εκτός της αποζημίωσης θα περιλαμβάνει τόκους (πολλών ετών), δικαστικά έξοδα κ.λπ., ούτε τον ενάγοντα τρίτο να περιμένει για πολλά χρόνια την εκδίκαση της υπόθεσής του. Συνεπώς, ένας τίμιος εξωδικαστικός συμβιβασμός, που ικανοποιεί και τις δύο πλευρές, είναι η συνηθέστερη κατάληξη.

Η μεγάλη δημοσιότητα που έχει πάρει τα τελευταία χρόνια ο χειρισμός πολλών υποθέσεων από στελέχη επιχειρήσεων, τόσο του ευρύτερου δημόσιου τομέα όσο και του ιδιωτικού τομέα και η αναζήτηση ευθυνών, έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον πολλών στελεχών για την ασφάλισή τους με τέτοιου είδους συμβόλαια. Η ελληνική ασφαλιστική αγορά ανταποκρίθηκε και αρκετές εταιρείες
προσφέρουν πλέον τα συμβόλαια αυτά, όπως και αρκετοί μεγάλοι μεσίτες ασφαλίσεων διαμεσολαβούν για τη σύναψη τέτοιων συμβολαίων με εταιρείες του εξωτερικού. Είναι καιρός κάθε επιχείρηση να ασχοληθεί και να ζητήσει προσφορές, ώστε να θωρακισθεί η ίδια και να προστατεύσει τα στελέχη της.

Πηγή: Εφημερίδα ασφαλίζομαι