Αφορμή για το παρόν Σημείωμα, το πρόσφατο σχετικό άρθρο του Nextdeal με θέμα "Εάν καεί το σπίτι μου θα αποζημιωθώ στο ακέραιο ή λόγω παλαιότητας θα πάρω λιγότερα χρήματα;" (Δείτε ΕΔΩ).

Στο συγκεκριμένο άρθρο, αναλύεται η περίπτωση, όπου η Ασφάλιση Ακινήτου / Περιουσίας γίνεται σε αξία μικρότερη της τρέχουσας πραγματικής με αποτέλεσμα όταν επέλθει κάποια ζημιά, η αποζημίωση, όπως και ο νόμος προβλέπει, να γίνεται με μικρότερο ποσό. Περίπτωση που συχνά συμβαίνει στην πράξη με αποτέλεσμα να δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα αξιοπιστίας του θεσμού της Ιδιωτικής Ασφάλισης.

Το θέμα της υπασφάλισης και του ορίου ευθύνης της Ασφαλιστικής Εταιρείας για αποζημίωση, καθορίζονται ρητά από το άρθρο 17 του βασικού νόμου 2496 /16.5.1997 «Ασφαλιστική σύμβαση, τροποποιήσεις της νομοθεσίας για την ιδιωτική ασφάλιση και άλλες διατάξεις». Στο συγκεκριμένο άρθρο, με απλά λόγια, ρητά αναφέρεται πως εάν υπάρχει υπασφάλιση σε ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο, τότε η Ασφαλιστική Εταιρεία αποζημιώνει αναλογικό μέρος της ζημιάς, όχι όλη τη ζημιά.

Κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί πως σε παρόμοιες περιπτώσεις μπορεί κάλλιστα να ενεργοποιηθεί θέμα Επαγγελματικής Ευθύνης Διαμεσολαβητή. Γιατί, στη δύσκολη εποχή που ζούμε, όπου το χρήμα είναι δυσεύρετο, τα λάθη και οι παραλείψεις του Ασφαλιστή ο οποίος διαμεσολαβεί στη σύναψη ασφαλιστηρίου, δεν συγχωρούνται.

Ο εκάστοτε Ασφαλισμένος (Ιδιώτης που ασφαλίζει το σπίτι του, Επιχείρηση που ασφαλίζει τα περιουσιακά στοιχεία της) δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει το γράμμα του ειδικού νόμου και τη σημασία του. Ο Ασφαλιστής του έχει νομική υποχρέωση να επισημάνει και να εξηγήσει στον Πελάτη του, να καταλάβει τη σπουδαιότητα του συγκεκριμένου άρθρου του νόμου. Η υπογραφή του Ασφαλισμένου στην τυπική Αίτηση Ασφάλισης δεν είναι απόλυτο πως απαλλάσσει τον Ασφαλιστή από την επαγγελματική του ευθύνη!

ΠΗΓΗ