Πριν απαντήσετε κοιτάξτε αυτές τις δύο γριούλες που πάνε πιασμένες χέρι-χέρι. Άγνωστο από πού έρχονται και που πάνε. Ίσως πήγαν στην «Λαϊκή αγορά» και πήραν χόρτα, μήλα και μανταρίνια. Ίσως πήραν ρύζι, φρυγανιές, ψωμί, γάλα, και «καρβουνάκια» για το θυμιατό να βάλουν στον τάφο του άντρα που θα πάνε το πρωί αύριο…

Τα χρόνια που συνήθως δεν φαίνονται πόσο βαριά είναι στην πλάτη τις έκαναν σκυφτές. Ήταν και αυτές κάποτε όμορφες, ερωτεύσιμες, μοιραίες και «καταστροφή»… Χόρεψαν Απρίληδες με τον έρωτα, παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά, κράτησαν σπίτια, ήταν κολώνες του σπιτιού και μεταφορείς του πολιτισμού και της ζωής. Μέτρησαν λεφτά, έφαγαν προίκες, στήριξαν όνειρα, κράτησαν την ζωή στην αγκαλιά πολλά καλοκαίρια και τώρα στο γέρμα του βίου τα «μετράνε» τα «Ευρώπουλα» λίγα-λίγα απ’ την σύνταξη… Τόσα για τα φάρμακα, τόσα για γιατρούς, τόσα να αφήσουν για το στερνό ταξίδι, τόσα για πετρέλαιο και τα κρύα, τόσα να δίνουν κάτι για τα εγγόνια, τόσα για το τρισάγιο του παπά, τόσα για ώρα ανάγκης… Ακούνε στην συντρόφισσα τηλεόραση για την κρίση, για το κόψιμο στις συντάξεις, στα φάρμακα, στα νοσοκομεία, στις εφορίες, τα χαράτσια, την χειροτέρευση και χτυποκαρδάνε αφού για να κλάψουν δεν έχουν πια δάκρυα… Πολλές έχουν παιδιά, τις στηρίζουν.

Μερικές τα «κουτσοβολεύουν» με ότι φρόντισαν στο νοικοκυριό με τον «γέρο» τους… Κάποιες περνάνε δύσκολα και το κρύβουν ανάμεσα στις ρυτίδες και τα «μαραγκιασμένα» κορμάκια τους, στα ωχ! των ποδιών που δεν λυγάνε και πονάνε, στα Π που έκαναν περισσότερα τα χέρια και πόδια για να τα καταφέρουν… Ζούνε με ότι αποταμίευσαν! Δεν παράγουν πια! Δεν τις μετράνε στο παραγωγικό κομμάτι της οικονομίας. Και για τους ασφαλιστές ανήκουν στο σημείο της ζωής που καταναλώνουν μόνο! Έτσι λένε οι ασφαλιστές: Ο άνθρωπος έχει τρία μέρη στη ζωή. Από γεννήσεως μέχρι περίπου να πιάσει δουλειά είναι καταναλωτής από αυτούς που εξαρτάται η ζωή του (γονείς). Στο δεύτερο κομμάτι είναι παραγωγός και καταναλωτής, από 25-30 έως 60-65 χρόνων. Εδώ καταναλώνει ότι παράγει. Και τέλος στην συνταξιοδοτική περίοδο καταναλώνει ότι κατάφερε να παράγει ο ίδιος και να τα βάλει στην άκρη…

Σήμερα, 28 Φεβ 2013, τελευταία μέρα του Χειμώνα βλέπω την φωτογραφία και γράφω.
Όσοι είστε ασφαλιστές ξανακοιτάξτε τη φωτογραφία.
Ναι, είναι λειτούργημα η δουλειά του ασφαλιστή!
Μπορεί ο ασφαλιστής να είναι αυτός που είχε κάνει πρόταση συμβολαίου με αποταμίευση ή σύνταξη για τα γηρατειά. Για αυτές τις εποχές που τα χρόνια γίνονται χιόνια άσπρα στα μαλλιά… για να αλαφρώσει λίγο το βάρος του «χειμώνα» που κάνει τους ανθρώπους σκυφτούς… Είναι ωραίοι οι ασφαλιστές που φροντίζουν να λυθούν προβλήματα συνανθρώπων. Αν ήμουν ασφαλιστής που έστελνε συντάξεις σ’ αυτές τις γριούλες θα ήμουν πολύ περήφανος!
Νιώστε όμορφα όσοι εργάζεσθε σαν ασφαλιστές ζωής και σύνταξης!

Γράφει ο Ευάγγελος Γ. Σπύρου

Πηγή : nextdeal